~~Nukilan malam~~

Tak boleh tdo, even kepala ni pening since petang tadi. Hati tak keruan, resah, gelisah... memikirkan pasal kerja.... Yeah, perkataan 'kerja' tu asyik berlegar legar dalam kepala sejak balik tanah air taon lepas. But right now, makin kerap berfikir tentang perkara yg satu ini...

Imtiyaaz dah 104 hari usianya hari ni, Alhamdulillah, dah besar anak mama. Dan orang sekeliling mula sibuk bertanya 'dah kerja ke?' atau 'bila nak start kerja?' Secara jujurnya, tiap2 hari memang I berfikir tentang kerja, mencari, bertanya... I'm trying hard here to find a job ok, and I'm still working on it.

Yer, rezeki Allah ada di mana-mana, and I mmg percaya pada those wisdom words. Apa yang I depress ialah when people keep asking, bila nak kerja, bila nak kerja. Nak kerja lah ni... tolong jangan tanya lagi boleh tak? Kadang2 naik hangin jugak bila soalan yg sama jek keluar. And kadang2 those questions jugak buat I menangis dalam hati, yer dalam hati... nobody knows apa yg terbuku dalam hati I sekarang ni. Menangis btol2 bley buat time org lain dh tdo jek, yer mcm s'rang ni, bley nangis puas2.

I know and I am aware of my responsibilities. I pun ada perasaan nak bagi duit kt my parent monthly, beli barang2 guna duit seniri especially for myself & Imtiyaaz, tolong hubby + abah bayar sedikit sebanyak all the bills, installments & belanja untuk umah. Semua benda tu I nak buat, it's just that... I'm jobless now... & I'm looking for a job. My crochet stuff doesn't seem work well. Boleh lah nak simpan sket2 dalam tabung Imtiyaaz :).

Bergenang air mata time tenung muka Imtiyaaz tgh tdo tadi, beralih sebelah kanan, muka hubby pulak. Oh no, bukan bergenang lagi dah, dah laju pun kuar. Dua orang kesayangan I apart from my family. As a wife, I have a strong desire nak tolong hubby especially time we all mmg btol2 in need of money, I tak kisah pun klu kena korek tabung. Duit simpanan waktu kerja kt Melbourne dulu pun dah nak abes sesangat. Bila dah ada Imtiyaaz, lg la guna banyak duit, tapi mama tak anggap pun Imtiyaaz sebagai satu beban. Imtiyaaz adalah anugerah Allah yg tak ternilai buat mama & abah, and mama akan buat yang terbaik untuk Imtiyaaz. And I percaya, ada rezeki untuk anak I sorang ni di mana-mana. It's just Allah belum kurniakan lagi untuk kami satu family.

Nak cari kerja ;

Resume...

Cover letter...

Portfolio...

Interview...

Semua perkara di atas InsyaAllah I akan update + prepare sket2... wish me luck. Moga rezeki dan kasih sayang daripada Allah SWT ada bersama - sama I untuk perjuangan yang satu ini, Amin.

*********************************************************

When you lose your way, to Allah you should turn.